Św. Katarzyna Aleksandryjska
Patronka naszej parafii wśród grona świętych zajmuje wyjątkowe miejsce, należy do wąskiego kręgu Czternastu Świętych Wspomożycieli, którzy najskuteczniej spełniają prośby wyrażane w modlitwach.
Święta Katarzyna urodziła się w Aleksandrii - stolicy Egiptu pod koniec III wieku, jako córka króla Kustosa. Ta dobrze sytuowana dziewczyna była nie tylko bogata, lecz także niezwykle piękna i inteligentna. Z pozoru wydawać by się mogło, że wiodła wspaniałe i beztroskie życie, lecz w rzeczywistości jej historia przedstawia się inaczej. Katarzyna, otwarcie krytykując wszelkie formy prześladowania chrześcijan, nie wybrała wygodnej drogi i poświęciła się wierze w Boga. Gdy osiągnęła wiek odpowiedni na zaślubiny odrzucała wszystkie propozycje kandydatów na męża, gdyż złożyła śluby czystości Jezusowi. Dzień próby wiary nadszedł z chwilą przybycia do Aleksandrii Cesarza Maksencjusza (lub Maksymiana), który zorganizował święto ku czci pogańskich bogów. Ceremonie przepełnione były rytuałami w postaci składania ofiar ze zwierząt. Katarzyna postanowiła przeciwstawić się tym okrutnym i heretyckim obyczajom. Stanęła przed obliczem Cesarza i wygłosiła mowy dotyczące słuszności w wiarę w Syna Bożego. W odpowiedzi Cesarz zwołał rzeszę największych mędrców, którzy mieli za zadanie podważyć tezy głoszone przez Katarzynę. Ta „ filozoficzna wojna ” okazała się wielkim zwycięstwem późniejszej świętej, gdyż nie tylko mędrcy nie znaleźli żadnych argumentów obalających wiarę w Jezusa, ale sami zostali nawróceni na wiarę w Jedynego Boga. Rozwścieczony Cesarz nakazał zgładzić nawróconych filozofów. Władca oprócz wielkiego gniewu rozładowanego na uczonych zapałał fascynacją do postaci pięknej i mądrej dziedziczki. To uczucie skłoniło Cesarza do złożenia propozycji ślubu Katarzynie, co wiązało się z przekazaniem jej części władzy i majątku. Jedynym żądaniem Cesarza było złożenie hołdu pogańskim bogom przez młodą kobietę. Niedoszła małżonka bez wahania odrzuciła propozycję władcy, wyśmiewając przy tym jego komplementy na temat jej urody. Cesarz postanowił siłą podporządkować sobie Katarzynę torturując ją i więżąc. Próby te okazały się daremne. Ostatecznie Katarzyna stanęła przed dylematem – albo ugnie się i odrzuci swoje ideały, albo czeka ją śmierć w męczarniach. Gdy nieugięta chrześcijanka twardo broniła swej wiary wydawało się, że jej los jest przesądzony. Tuż przed rozpoczęciem ćwiartowania ciała kobiety przy użyciu koła naszpikowanego nożami z nieba stąpił anioł. Rozbiwszy narzędzie kaźni uchronił niewiastę od okrutnej śmiercią. Cud nie zrobił jednak wrażenia na Cesarzu i nie zmienił jego zamiarów wobec Katarzyny. Nie pomogły także błagania Augusty – żony Cesarza, jak się okazało nawróconą na wiarę w Boga. Na rozkaz okrutnego władcy skatowano i ścięto Augustę, a następnie ścięto także samą Katarzynę. Według legendy ciało Katarzyny zostało przeniesione przez anioły na Górę Synaj.
W ikonografii przedstawiana jest jako piękna i młoda kobieta z rozpuszczonymi włosami, przyodziana w koronę i bogatą szatę. Często towarzyszą jej koło zębate, miecz oraz postać cesarza. W innych przedstawieniach Świętej Katarzynie Dzieciątko Jezus zakłada na palec pierścionek, symbol zaślubin z Chrystusem.
Święta Katarzyna jest patronką: adwokatów, filozofów chrześcijańskich, kolejarzy, kołodziejów, młynarzy, modystek, mówców, literatów, powroźników, prządek, stowarzyszeń literackich, studentów, szwaczek, uczonych, woźniców, zecerów, prostego ludu, uniwersytetów.
Wspomnienie Świętej Katarzyny obchodzi się 25 listopada. Przed laty wigilia tego dnia była czasem wróżb kawalerów. Nieżonaty mężczyzna w przededniu święta Katarzyny ścinał gałązkę wiśni, którą wkładał do wody. Jeśli gałąź zakwitła w Boże Narodzenie świadczyło to o rychłym weselu. Innym zwyczajem było wkładanie przed snem pod poduszkę karteczek z imionami „kandydatek” na żonę. Rano młodzieniec przewidywał imię małżonki wyciągając jedną z kartek.
Zobacz fotografie świątyni.
Zdjęcia kościoła parafialnego, do którego przynależą mieszkańcy Skrzypca.
