Historia wsi Skrzypiec
Skrzypiec jest wsią liczącą prawie 400 mieszkańców. Nazwa sołectwa wywodzi się od skrzypu – rośliny w przeszłości bujnie rosnącej w okolicy.
Po raz pierwszy Skrzypiec wzmiankowany był jako Greywitz w 1331r., chociaż istnieją przypuszczenia, że początki wsi mogą sięgać nawet 1233r. Na przestrzeni wieków Skrzypiec posiadał wiele nazw: Greywitz 1331, Cribitz 1392, Creywitz 1430, Creyuicz 1484, Skrzipczy 1489, Skrzipecz 1583, Kreywicz 1598, Krawitz 1648, Creuwitz 1651/52, Kreywicz, Kreybicz 1696, Kreibitz 1743, Kreuwiz 1784, Kreywitz, uch Kreiwitz, Krzipiec 1845, Kreiwitz, Polnisch Krzipiec 1864, Kreiwitz 1886, Krzypice, Skrzypice, Skrzypiec.
Przynależność obszaru, na którym znajduje się obecnie nasza miejscowość ulegała zmianie na przestrzeni czasu. W X wieku ziemie te znajdowały się w rękach Państwa Wielkomorawskiego, później weszły w skład Czech. Znaczącym faktem dla okręgu prudnickiego, (do którego należy Skrzypiec) była jego sprzedaż w 1337 r. przez króla czeskiego Jana Luksemburczyka księciu Bolkowi Niemodlińskiemu z linii Piastów Opolskich. Ziemia prudnicka stała się odtąd częścią Śląska. Na dzieje wsi duży wpływ miały pobliskie miejscowości, zwłaszcza Prudnik, które jako bogate i duże miasto najsilniej oddziaływało na okoliczne osady. Także sąsiedni Dytmarów, będący siedzibą parafii, mocno wplatał się w życie mieszkańców Skrzypca. W 1392 r. we wsi znajdował się młyn dwukołowy należący do właściciela osady; z tym okresem wiąże się zakaz budowy kolejnego młyna ustanowiony przez księcia. W roku 1430 wieś trafiła pod władanie W. Sondzia, który odkupił ją od księcia opolskiego Bolka V. Miejscowość posiadała już wtedy karczmę, a część gruntów podlegała bliżej nieokreślonemu kościołowi. Sąd we wsi sprawował jego właściciel i obowiązek ten pełnił podczas kilkudniowego pobytu w swoim majątku. Kolejnym panem wioski był oddany dworzanin królewski K. Warkostch, ten zaś sprzedał ją z mieszkańcami J. Pruszkowskiemu - właścicielowi Białej Prudnickiej. Jego syn spieniężył wieś i od 1598r. Skrzypiec znalazł się w rękach Prudnika. W 1532 r. zmarł ostatni piastowski władca, ks. opolsko – raciborskiego Jan III Dobry. Księstwo, wraz z ziemią prudnicką, weszło pod panowanie Austriaków. Rok 1742 przyniósł kolejną zmianę granic, większość Śląska objęli w posiadanie Prusacy. W 1830 roku w Skrzypcu istniała gorzelnia i browar, był także młyn wodny, przekształcony z czasem na parowy. Wieś liczyła wtedy 390 mieszkańców. Okoliczne ziemie uprawne uważane były za jedne z najżyźniejszych w powiecie prudnickim. W drugiej połowie XIX wieku Prusy weszły w skład Cesarstwa Niemieckiego. Po zakończeniu II Wojny Światowej w 1945 r. Śląsk, w tym i Skrzypiec, stał się częścią Polski. Opuszczający te ziemie Niemcy zostali zastąpieni przesiedleńcami z Kresów oraz ludnością z Małopolski i Podkarpacia.
Zabudowa Skrzypca ma postać zagród typy frankońskiego. Dawny dworek z XIX w. jest obecnie siedzibą Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej. Na początku wsi, od strony Prudnika widać ruiny młyna z 1866r. strawionego pożarem w 1997 roku. Historia młyna znajdującego się w tym miejscu sięga XV wieku. W drugiej połowie XX wieku na południowym zachodzie wsi (od strony Trzebiny) powstało nowe osiedle domków jednorodzinnych rozbudowujące się do chwili obecnej.
Podobne artykuły:
Życie codzienne w przedwojennym Skrzypcu
Zobacz Skrzypiec na dawnych pocztówkach
Galeria przedwojennych budowli, wiele z nich już nie istnieje
